Τίτλος: Τρεις Πινακίδες Έξω Από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri)
Σκηνοθέτης: Martin McDonagh
Παραγωγή: 2017
Η ταινία περιγράφεται ως σκοτεινό, κωμικό δράμα και αυτό ακριβώς είναι. Σε μία μικρή, συντηρητική κωμόπολη της Αμερικής η Mildred (Frances McDormand) τοποθετεί τρεις πινακίδες όπου εκθέτει τον αρχηγό της αστυνομίας της πόλης William Willoughby (Woody Harrelson). Ο λόγος; Πριν ένα χρόνο η κόρη της έπεσε θύμα βιασμού και φόνου και οι τοπικές αρχές δεν έχουν κατορθώσει ακόμα να εντοπίσουν τον δράστη. Με αφορμή το δυσάρεστο αυτό γεγονός, η ταινία εστιάζει στις ζωές των παραπάνω οικογενειών, όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Η μία έκπληξη ακολουθεί την άλλη με αποτέλεσμα η πλοκή να αφήνει τον θεατή καθηλωμένο, όπως στις καλύτερες αστυνομικές ταινίες, παρά την ρυθμικά επίπεδη σκηνοθεσία. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση, δεν πρόκειται για αστυνομικό είδος ξεκάθαρα, αφού το (μαύρο) χιούμορ ξαφνιάζει τον θεατή, ακόμα και στις πιο συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές, εκεί που νομίζεις ότι το δράμα από μόνο του είναι υπεραρκετό. Παρόλα αυτά ο σκηνοθέτης κατορθώνει να αποφύγει την υπερβολή, ξεδιπλώνοντας τις σκηνές με τον πιο φυσιολογικό τρόπο, ακόμα και όταν τα δρώμενα βρίσκονται στα όρια της υπερβολής — με άλλα λόγια αυτή η υπερβολή σερβίρεται ως ένα καθημερινό συστατικό και περνάει σχεδόν απαρατήρητη, δύσκολο εγχείρημα αν θέλετε τι γνώμη μου.
Αν σας αρέσουν οι ταινίες τύπου Κλιντ Ίστγουντ (του σκηνοθέτη), για μικρές αμερικάνικες κοινωνίες, τότε το «Τρεις Πινακίδες Έξω Από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι» θα είναι σίγουρα του γούστου σας. Πόσο μάλλον αν σας αρέσουν και οι σύγχρονες αμερικάνικες σειρές που μας κατακλύζουν — σε αυτή την περίπτωση πάλι η ταινία θα είναι του γούστου σας (άνετα θα μπορούσε να είναι επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά). Αν όμως ψάχνετε για το αριστούργημα που θα σας αλλάξει τη ζωή σας, τότε καλύτερα κοιτάξτε αλλού. Παρόλα αυτά, ως σύνολο, διαθέτει ένα πολύ δυνατό σενάριο που υποστηρίζεται σκηνοθετικά με άρτιο τρόπο, καλές (αλλά όχι άριστες, παρά τις βραβεύσεις) ερμηνείες και άφθονο γέλιο. Στα χέρια κάποιου άλλου σκηνοθέτη μπορεί οι ερμηνείες να κατέληγαν καρικατούρες και το σενάριο να θύμιζε σαπουνόπερα, όμως ο Martin McDonagh χρησιμοποιώντας τη λιτή του σκηνοθεσία και κρατώντας το ρυθμό της πλοκής σταθερό, παρ’ όλες τις εκπλήξεις του σεναρίου, προσφέρει ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα. Αν έχετε χρόνο, μπορείτε να το δείτε.
Προσωπική αξιολόγηση: 2,5/10
Image: Fox Searchlight
