Beethoven Missa Solemnis Suzuki BIS
Οι προσδοκίες είναι πολύ ψηλές κάθε φορά που υπάρχει μία νέα κυκλοφορία από τον Suzuki και το σύνολο Bach Collegium Japan. Αν υπάρχουν αδύναμες ερμηνείες τους, είναι σπάνιες, κι ακόμα και οι σόλο ηχογραφήσεις με τον ίδιο τον Suzuki έχουν δεχθεί διθυραμβικές κριτικές (ας μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος είναι από τους πιο σημαντικούς οργανίστες και τσεμπαλίστες της εποχής...
Η Μορφή του Νερού κριτική
Βέβαια, όπως προανέφερα, αν κάποιος είναι φαν των παραμυθιών και του genre φαντασίας, με υπομονή και επιμονή, θα διασκεδάσει με την ταινία. Και η αλήθεια είναι ότι θα σαρώσει στα Όσκαρ, αν κάτι τέτοιο σας ενδιαφέρει.
Τρεις Πινακίδες Έξω Από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι
Τίτλος: Τρεις Πινακίδες Έξω Από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri) Σκηνοθέτης: Martin McDonagh Παραγωγή: 2017 Η ταινία περιγράφεται ως σκοτεινό, κωμικό δράμα και αυτό ακριβώς είναι. Σε μία μικρή, συντηρητική κωμόπολη της Αμερικής η Mildred (Frances McDormand) τοποθετεί τρεις πινακίδες όπου εκθέτει τον αρχηγό της αστυνομίας της πόλης William Willoughby (Woody Harrelson). Ο λόγος; Πριν ένα χρόνο η...
August Malmström - Dancing Fairies
To Lincoln in the Bardo δικαίως κέρδισε το φετινό βραβείο Booker. Έχει χαρακτηριστεί ως ένα «πειραματικό» μυθιστόρημα (έναν ορισμό με τον οποίο διαφωνώ για το συγκεκριμένο έργο, αφού συχνά η λέξη πειραματικός έχει αρνητική σημασία στις τέχνες). Ο Λίνκολν του τίτλου δεν αναφέρεται  στον Αβραάμ Λίνκολν, τον γνωστό πρόεδρο των ΗΠΑ, αλλά στον μικρό γιο του, τον Γουίλι, που...
Είναι δύσκολο να γράψει κανείς για το Mother! γιατί η ταινία έχει κενά παντού. To σενάριο ακροβατεί ανάμεσα σε κωμωδία και ταινία τρόμου. Οι ερμηνείες μέτριες. Η σκηνοθεσία χαοτική. Και παρόλα αυτά, μάλλον δεν είναι η χειρότερη ταινία του Αρονόφσκι. Αυτό το αναφέρω γιατί το New York Observer την χαρακτήρισε ως ίσως τη χειρότερη ταινία του αιώνα. Υπερβολή; Ναι....
  Τίτλος: Η Άλλη Όψη της Ελπίδας (Toivon tuolla puolen) Σκηνοθέτης: Aki Kaurismäki Παραγωγή: 2017 Η τελευταία ταινία του Καουρισμάκι είναι άκρως επίκαιρη: ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας πρόσφυγας, ο οποίος έχοντας εγκαταλείψει τη Συρία, βρίσκεται τυχαία στη Φινλανδία και προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του. Ο Khaled, όπως ονομάζεται ο πρωταγωνιστής, παραδίδεται αμέσως στην αστυνομία για να ζητήσει άσυλο και...
  Τίτλος: It (Το Αυτό) Σκηνοθέτης: Andy Muschietti Παραγωγή: 2017 Δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά για το "It" του Muschietti: επίπεδη σκηνοθεσία που όμως λειτουργεί σε αυτή την (σχεδόν) εφηβική ταινία φαντασίας-τρόμου. Υπάρχουν όλα τα στοιχεία για ένα επικό αμερικάνικο δημιούργημα: σωστές ερμηνείες, γραμμική αφήγηση, εντυπωσιακά εφέ και το παρωχημένο soundtrack (το οποίο όμως ακούγεται ιδιαίτερα «μπανάλ» στη συγκεκριμένη ταινία). Μάλλον ένα πιο...
  Τίτλος: Dunkirk (Δουνκέρκη) Σκηνοθέτης: Christopher Nolan Παραγωγή: 2017   Σημείωση 1: Στην παρακάτω κριτική της Δουνκέρκης (Dunkirk) δεν θα δείτε χαρακτηρισμούς όπως τρανός σκηνοθέτης, μεγάλος συνθέτης, κτλ. Σημείωση 2 - Συνοπτική ιστορική αναδρομή: περίπου 400  χιλ. Βρετανοί, Γάλλοι, Βέλγοι και Ολλανδοί στρατιώτες βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη Δουνκέρκη. Στην ταινία παρακολουθούμε τα βρετανικά στρατεύματα που περιμένουν με ανυπομονησία τα πλοία των συμπατριωτών τους να τους σώσουν....
Αντονιόνι, Η Νύχτα, κριτική ταινίας
Τίτλος: La Notte (Η Νύχτα) Σκηνοθέτης: Michelangelo Antonioni Παραγωγή: 1961    «Μα κάθε φορά που ετοιμάζομαι να επικοινωνήσω με κάποιον, η αγάπη εξαφανίζεται.» - Valentina (Monica Vitti) Τι σκέφτονται άραγε οι ήρωες του Αντονιόνι όταν παρατηρούν τους άλλους ανθρώπους; H Lidia (Jeanne Moreau) περπατά μόνη στους άδειους δρόμους του Μιλάνου. Δεν γνωρίζουμε αν έχει κάποιον συγκεκριμένο προορισμό. Ένας εργάτης φαίνεται να τρώει το κολατσιό του ακουμπώντας την πλάτη του...
Έκλειψη, Αντονιόνι, κριτική ταινίας
Τίτλος: L’ Eclisse (H Έκλειψη) Σκηνοθέτης: Michelangelo Antonioni Παραγωγή: 1962 “Δύο άνθρωποι δεν θα έπρεπε να γνωρίζονται πολύ καλά αν θέλουν να ερωτευθούν. ..Αλλά τότε ίσως να είναι καλύτερα να μην ερωτευθούν καν…” Vittoria (Monica Vitti), απευθυνόμενη στον Piero (Alain Dellon) Δεν δημιουργούνται πλέον τέτοιες ταινίες. Και για να μην γίνομαι υπερβολικός: δημιουργούνται, αλλά ίσως από 2-3 σκηνοθέτες μόνο, αραιά και που. Το L’Eclisse του Αντονιόνι ανήκει...